De kerstbal
“Het zit me best hoog”, zegt ze en ik zie het, want zodra ze erover begint te vertellen, zitten de tranen aan de oppervlakte. Een jaar geleden had ze een korte relatie van een aantal maanden met een man en was gelukkiger dan ooit tevoren. Op een dag komt hij thuis met een kerstbal. En geeft die aan haar en zegt: “Omdat ik zo gelukkig ben met jou en zo uitkijk naar kerst vieren met jou en dat er maar heel veel kerstvieringen samen mogen volgen”. En een paar dagen later, uit het niets maakt hij het uit. “ik kan het niet meer, ik ben mezelf niet, ik ben zo niet, ik doe me anders voor dan ik ben” was zijn reactie. Ze voelt zich wanhopig, verlaten, vertrouwt niet meer op haar gevoel, sluit zich emotioneel af. En vraagt zich al die tijd al af: waarom? Heb ik iets verkeerd gedaan? Lag het aan mij?
Onbevangen gelukkig
En nu heeft ze sinds een aantal maanden een nieuwe vriend en is weer gelukkig, maar, je snapt het al, de angst van de vorige keer zit nog vers in haar geheugen en maakt dat ze zich niet ten volle durft te geven. “Maar hij verdient dat wel”, zegt ze. “En ik ook. Ik wil zo graag weer zo onbevangen gelukkig zijn”
Wanhoop
Daarom is ze naar mij gekomen, om samen te onderzoeken wat de spiegel was in deze situatie. Ze vertelt dat de vorige keer dat ze zich zoo wanhopig en ellendig voelde was toen ze 7 jaar oud was. “Dat was een heftig jaar voor me. Mijn ouders waren een avond weg en de babyfoon stond bij de buurvrouw en toen ik wakker werd waren mijn ouders er niet en het duurde best lang voor de buurvrouw er was. Die wanhoop, dat verlaten voelen, van toen, voelde ik ook toen mijn vriend er opeens mee stopte.
Krachtig & Sterk
Ik laat haar 3 blaadjes kiezen: 1 voor haar IK van nu, 1 voor haar jonge IK en 1 voor haar ex-vriend. Ze legt Ik voorop, haar jonge ik achter haar volwassen ik en de ex-vriend links van haar jonge ik. Het is me meteen duidelijk. Hij is in 1 lijn met haar jeugd”trauma”, maar dan vooral op emotioneel gebied. Op het gevoelsvlak. Op haar volwassen ik is ze sterk, krachtig, op haar jonge ik onzeker, angstig. We doorvoelen en vullen aan en ze staat er weer krachtig en sterk.
Kapot
Dan gaat ze op haar ex-vriend staan. Met weerstand. En er is zoveel zwaarte, zoveel verdriet en angst. Weinig levenslust, weinig vertrouwen, weinig (zelf)liefde. Hij had heel veel meegemaakt, had geen makkelijk leven gehad. Hij werd bang van dat gelukkige gevoel en heeft ervoor gekozen de kerstbal kapot te knijpen. Voordat ‘ie kapot zou kunnen vallen. Hij kon niet geloven dat dit geluk voor hem zou kunnen zijn.
Ik kies voor leven!
Ik vertel haar dat mijn ouders altijd zeiden: “Nee we nemen geen hond, want het is zoo afschuwelijk als ‘ie doodgaat en je er afscheid van moet nemen. Dan kun je er beter niet aan beginnen”. Waarop ik dan zei: stel hij wordt 12 jaar, is 12 x 365 = 4380 dagen plezier en liefde de je afwijst omdat je dat ene moment van verdriet zwaarder vindt wegen dan die 4380 dagen liefde. Ik kies anders, ik kies voor leven!
Leef en geniet
Ik leg haar uit dat er geen garanties zijn dat het nooit meer zal gebeuren. Dat je jezelf niet de belofte kunt geven dat haar huidige vriend dat niet zal doen. Het enige wat je weet is dat je mag genieten van elk moment, van de schittering van de kerstbal, hoe het licht erop valt, waar ie symbool voor staat, wat een geluksgevoel ie je geeft. In de wetenschap dat mocht ie ooit kapotvallen, dat je dan de scherven met goudlijm weer aan elkaar kunt zetten. Elke ervaring maakt je sterker, of ie nu positief of negatief is.
Dus LEEF! En GENIET! Je mag onvoorwaardelijk ZIJN, in elke situatie, of ie nu positief of negatief is. Je mag en kunt altijd van jezelf op aan. Jij laat jezelf niet in de steek. Je mag op jezelf vertrouwen wetende dat jij er altijd voor jezelf zult zijn. Je laat jezelf niet meer in de steek.
Dat is liefde…zelfliefde.