Zaterdagavond zat ik het songfestival te kijken, eerlijk gezegd, deed ik dat al jaren niet meer, want ik vond de nummers vaak zo slecht, en het voelt vaak alsof de muziek speciaal “in elkaar geknutseld” wordt voor het songfestival, het een nog extremer dan het andere.
Sommige landen huren een liedjesschrijver in die in een vorige ronde gewonnen heeft of hoge scores heeft gehaald, en zo ook met de shows eromheen. De Choreograaf die die en die show had gedaan was gevraagd om de choreo te maken van bepaalde landen.
En van de week zag ik toevallig een interview met Duncan en met sommige van zijn vrienden. Hij wilde dit liedje niet maken om het songfestival te winnen, hij maakte het vanuit zijn hart, hij wilde een verhaal vertellen vanuit zijn hart.
Dat hij 2 jaar gewerkt had aan dit nummer, dat het met hem was meegegroeid, mee ontwikkeld. Maar het verhaal wilde verteld worden. Dat was de missie. Dat hij dat mocht doen op het Eurovisie Songfestival was niet zijn opzet. Juist dat voelde en zag ik terug in zijn optredens.
En vannacht in de persconferentie vertelde hij ook dat hij door het vele oefenen, in welke camera hij moest kijken, bij zichzelf vandaan raakte, bij de essentie en dat ie zich daarvan tevoren juist weer helemaal op had afgestemd, zich juist daar weer mee had verbonden en dat de muziek altijd voorop stond bij hem, niet het winnen.
Ik voelde meteen de vergelijking met veel ondernemers, als het gaat om de winst, om het einddoel en niet zozeer om de missie uit te dragen, dat je dan bij je essentie vandaan raakt.
Dat we soms geneigd zijn winnaars te willen imiteren, de kunstjes af te kijken, terwijl het misschien wel helemaal niet jouw manier is. Dan is het een kunstje, een maniertje, zonder bezieling.
Duncan zei gisterenavond: DREAM BIG, en dat zag je ook op de borden staan: DARE TO DREAM… En durf daar dan ook voor te gaan, gewoon omdat het de wereld in moet, omdat het je missie is, niet omdat je persé winnen MOET!
Mijn droom is om het spiegelen groot de wereld in te brengen, gewoon omdat ik merk en zie hoe mooi de boodschap is, ook omdat ik niet anders kan dan het voorleven en uitdragen. Niet volgens bepaalde kunstjes, maniertjes, maar helemaal zoals het van binnen naar buiten wil. En daar zal ik ook mijn werk voor doen, in mijn spiegels kijken, uit mijn comfortzone gaan, maar wel vanuit mezelf, vanuit wie ik ben en wil zijn.
Wat is jouw missie? Wat is jouw droom? En ben je bereid het werk te doen, wat je te doen hebt om die droom werkelijkheid te maken? Ben je bereid in jouw spiegels te kijken?
En besef dat je daar hulp bij mag vragen, Duncan heeft ook volop hulp gehad en dan zou je zomaar een winnaar kunnen zijn, op jouw eigen gebied, of het nu als moeder, partner, ondernemer, coach, leraar of artiest is.