“Fijn joh die spiegels, heb je de ene begrepen, is de volgende er weer”, zei mijn vriendin vanavond aan de telefoon. “Mijn dochter is zo’n enorme spiegel voor me, maar wat ze hier nu weer mee wil vertellen, ik ben er nog niet achter”

“Oke, vertel…”zei ik… “ Nou ze wil sinds twee weken opeens niet meer avondeten. “ Nee, lekker niet!” zegt ze en ze spuugt alles uit. Ik word er gek van en dan zeg ik: als je niet eet, dan krijg je morgen geen lekkers, maar ja, dat werkt ook niet en het voelt ook helemaal niet goed”

Ik moest lachen; heerlijk die kids van twee en ik vertelde over een meisje wat jaren geleden in mijn praktijk kwam met haar moeder, radeloos waren haar ouders, kinderartsen, therapeuten alles al geprobeerd, ze at nagenoeg niks, heel weinig, maar wat ze nog belangrijker vonden, ze probeerde nooit nieuwe dingen uit. Dus haar menu bestond uit: patat, pannenkoeken, wit brood met hagelslag en pasta met tomatensaus, zonder groente erin.

Tijdens dat consult kwamen we erachter dat eten voor haar moeder stond voor “je voeden” en dus dat zij zich alleen voedt met wat bekend is en geen nieuwe dingen durft te proberen.

Probeer jij wel nieuwe dingen uit, vroeg ik haar moeder? “Voed jij je met onbekende dingen? En wat bleek, ze wilden eigenlijk meer gaan leren over boeddhisme, maar vader kwam uit een streng religieus gezin, dus er was weerstand en angst op het nieuwe uitproberen. Toen de spiegel helder was, ging dit meisje opeens wel allemaal nieuwe dingetjes proeven.

Ik vertelde dit aan mijn vriendin en opeens viel er een kwartje bij ons allebei. Mijn vriendin wilde namelijk heel graag de spiegelopleiding bij mij gaan doen, maar ik had heel erg het gevoel dat dit niet de bedoeling was voor haar nu, dat ze geen “voeding” nodig had, dat ze al genoeg in zich had voor dit moment.  Dat ze zich nu juist even niet moest voeden, ze had al tijden juist heel veel aan zelfontwikkeling gedaan en nu mocht het even gaan integreren…… “nee, lekker niet”

De parallel was helemaal duidelijk! We praten nog even verder en wat bleek: er zat nòg een laag onder: Zij had als kind zelf ook heel slecht gegeten, ze durfde ook nooit bij anderen te eten, want ze was bang dat ze het dan MOEST opeten, ook als ze het niet lustte.” Oh…” zei mijn vriendin, ik snap het opeens, mijn moeder moest óók altijd alles opeten van haar vader en zat elke avond, uren in de keuken met haar koude eten. Ook als ze het had uitgespuugd, moest ze het daarná toch opeten, dat heeft haar echt een trauma opgeleverd. En mijn dochter laat me zien dat ze zelf wil beslissen of ze het wil opeten. En niet onder dwang, net als ik en net als mijn moeder niet onder dwang wilden eten.

Vanavond heb ik tegen mijn dochter gezegd: Oh prima lieverd, wil je niet meer, dan gooi ik het weg, je blijft wel aan tafel tot mama klaar is, maar als je niet meer wilt eten, prima! En na het eten kwam ze me spontaan een kusje brengen. Nu begrijp ik opeens dat ze me kwam bedanken dat ik het begrepen heb”. “Snap je”, zei ik, “dat je doordat je nu de spiegels begrijpt, dat het nu mag helen op jouw kinderstuk, maar óók op het stuk van je moeder, ook fysiek dus. Je moeder staat voor je fysieke lichaam. Je hebt dit trauma van je moeder opgeslagen in je lijf. En het mag nu, dankzij die prachtige krachtige dochter van je, getransformeerd worden. Je begrijpt nu dat je opa dat ook deed uit bezorgdheid om je moeders gezondheid, net als jij je dochter wilde dwingen te eten. Voel je dat de lading er nu afgaat?” “ik voel het meteen al loskomen en stromen”, zei mijn vriendin.

“Wauw, wat prachtig is zo’n situatie dan opeens geworden, van een lastige fase en een hoop irritatie is het nu opeens een prachtige les geworden, een prachtig leermoment en de lading is er meteen af. Weet je het maakt me niks meer uit nu, ze heeft altijd goed gegeten en ik voel nu weer het vertrouwen dat ze dat ook weer gaat doen. Zeker nu ik de les begrepen heb”, besluit mijn vriendin het telefoongesprek.

Wat blijft het spiegelen me toch na al die jaren nog steeds verbazen. De impact, de wijsheid, de boodschappen en de transformaties die dit met zich meebrengt. En dat er in 1 situatie ook meerdere spiegels kunnen zitten.

Dat zou toch iedereen moeten weten en kunnen?
Wil je er ook eens mee kennismaken? Neem gerust contact met me op.