Turks praten
Ik weet het nog als de dag van gisteren… 16 jaar was ik, we hadden een Turks pleegkind in huis bij ons thuis en ik had heel goed contact met haar moeder. Die vroeg me samen met haar man en goede vrienden van hen mee naar de Keukenhof, een dagje weg. De hele dag werd er Turks gesproken, wat ik niet verstond met af en toe een paar woorden Nederlands voor mij. Ik voelde me doodongelukkig die dag en kon niet wachten om weer naar huis te gaan. Ik voelde me zo enorm buitengesloten. Zij genoten met emmertjes en wilden nog uit eten ’s avonds.
Telefoon lenen
Discriminatie
Mijn moeder hoorde me aan en beurde me op, gaf me wat kracht en liefde en na mijn tranen afgeveegd te hebben, ging ik weer naar de overkant. Ze hadden net besteld. Terwijl ik ging zitten kwam er een blonde, duidelijk Nederlandse man naar de balie en vroeg: “Kan ik misschien even bellen?” “Ja hoor”, antwoordde dezelfde serveerster en haalde de telefoon onder de toonbank vandaan! Op dat moment wist ik wat discriminatie was, het heeft een enorme impact gehad op mijn leven en mijn visie. Ik realiseerde me dat sommige mensen dit dagelijks meemaken, hoe heftig moet dit zijn. Ik was razend…
Niet gevaccineerd
Nu in de Coronaperiode ervaren veel ongevaccineerde mensen ook het buitengesloten worden. Ikzelf ook nog gisteren. Vorige week zondag was er een familiereünie en omdat ik niet gevaccineerd ben, als enige, wordt het zeer op prijs gesteld als ik thuisblijf. En ja, dat deed pijn. Bracht de situatie van 40 jaar geleden weer naar boven. Voelde ik enorm veel kou en verdriet, maar ook nauwelijks boosheid meer. Ik voelde begrip, acceptatie en inzicht.
Buitengesloten
Ik ging meteen het gevoel van me buitengesloten voelen spiegelen en stelde mezelf de vragen: Oké, als ik me buitengesloten voel, wat sluit ik dan zelf nog buiten? Welke delen van mezelf wil ik liever niet zien, niet voelen? Welke delen van mezelf wijs ik af? Waar ben ik nog bang voor? Zou ik, om dit niet te hoeven voelen dan iets doen, waar ik niet achter sta Verandert dit gevoel mijn visie, mijn keuze? Nee, zeker niet! En als je daar dan in duikt, het doorvoelt, in de spiegel kijkt, dan zakt het buitengesloten worden weg.
Dankbaar
En na een potje huilen, voelde alles weer een stuk lichter. En kan ik weer met dankbaarheid terugkijken op een pittige maar waardevolle spiegel. En de mensen om me heen, die me begrijpen, die mijn verhaal aanhoorden en mij en mijn gevoel van buitengesloten zijn omarmden en me steunden, dat heeft me enorm veel goed gedaan. Je gehoord en begrepen voelen is wat elk mens nodig heeft, en ook al verwachten we het vaak van een ander, eigenlijk moeten we het onszelf geven. En pas als je het jezelf geeft, krijg je het vervolgens terug gespiegeld.
Beauty is in the inside
Laten we elkaar respecteren, welke mening we ook hebben, welke keuze je ook maakt. Laten we verbinden i.p.v. buitensluiten. We zijn één wereld, we zijn één, jij en ik. We zijn elkaars spiegel. En heb jij het moeilijk met dit of een ander thema, weet dat je niet alleen bent, weet dat er hulp voor je is. Ik help je hier met liefde bij. Stuur me gerust een DM.
De kaartjes die ik die ochtend van de afwijzing, van het buitensluiten had getrokken waren:
Trouw zijn, Ontwaken en Kracht… hoe toepasselijk?!
