Hoe het begon …
Ik weet het nog goed, na een jarenlange zoektocht om Yanneke, mijn oudste dochter te helpen, ging ik in 2008 de opleiding tot bloesemtherapeut volgen bij Bram Zaalberg. Het was daar dat ik voor het eerst over spiegelen hoorde. Dat ik er voor het eerst mee werkte.
Ik was flabbergasted te horen dat de ergernissen die ik aan mijn man had, of aan mijn schoonmoeder, alles over mezelf vertelden. Gerard, mijn man, was er erg goed in om altijd de schuld bij de ander neer te leggen. Als hij iets omstootte, was het mijn schuld, want dan had ik het te dicht bij de rand gezet.
Eigen daadkracht
Grrrr, woest werd ik daarvan. Maar hoe mooi dat ik toen leerde, dat omdat hij voor mijn daadkracht stond, het dus eigenlijk betekende dat ik me ergerde aan het feit dat mijn eigen daadkracht zijn verantwoordelijkheid niet nam en de schuld van wat er gebeurde in mijn leven, bij een ander neerlegde, niet bij mezelf. En dat was nogal wat he? “Kinderloosheid, endometriose, een gehandicapt kind met klassiek autisme, een irritante schoonmoeder”, om maar even een paar dingen op te noemen.
Elke lesdag, dat hele jaar lang, kwam ik vol enthousiasme thuis en wilde de spiegelvisualisaties meteen met Gerard doen, ik was er zoo vol van, zo enthousiast over, dat ik het wilde delen, wilde toepassen.
Oefening baart kunst
En dat kostte tijd, veel tijd, om dat spiegelen helemaal te doorgronden, te doorvoelen, te snappen. Maar wat bracht die tijd me ook enorm veel. Het contact met Gerard verdiepte enorm. En het ergeren aan mijn schoonmoeder, ging ik begrijpen, doorvoelen en omzetten, ik heb nu een prima band met haar. Ik ging spiegelend naar mijn kinderen kijken, wat me enorm veel inzicht gaf. Wat een transformaties gaf dit!
Een ander leven
Waar ik me altijd snel aangevallen voelde, veranderde ik naar een positief en stabiel mens. Waar ik voorheen makkelijk de verantwoording bij een ander legde, veranderde in een vrouw die haar mannetje staat en de volle verantwoording draagt. Waar ik voorheen altijd eenzaamheid voelde, ook in mijn relatie, voel ik nu heelheid en eenheid, ook nu ik al 9 jaar alleen ben. Maar het allerbelangrijkste is toch wel dat ik in balans ben, dat ik gelukkig en happy ben met mezelf en mijn leven. Dat ik vrij oordeelloos door het leven ga, dat ik mijn kinderen en zeker de oudste zoveel beter begrijp en kan ondersteunen.
Groei
Heeft het spiegelen voor die groei gezorgd?
Absoluut!
En dat gun ik iedereen, ook jou!
Dat is, waarom ik doe, wat ik doe.
Dat is waarom ik de spiegel je wijs methode heb ontwikkeld, dat is waarom ik heel Nederland en België (om te beginnen) aan het spiegelen wil hebben.
Hoe mooi zou de wereld worden, als we dit allemaal zouden doorgronden en doorvoelen en daarmee aan de slag zouden gaan.
Ik kan niet wachten…