Vroeger toen ik 8 jaar was, heb ik van het verjaardagsgeld voor de juf snoepjes gekocht. Dat werd gesnapt en mijn ouders werden door een andere ouder op de hoogte gebracht van het feit dat ik voor school snoepjes kocht bij het winkeltje. Voor 10 cent, 90 cent van de gulden gaf ik alsnog aan de juf.
Maar die andere ouder zei tegen mijn ouders dat ik vast geld had gestolen uit hun portemonnee en dat ze me in de gaten moesten houden. Ik als super bleu, verlegen meisje werd ’s avonds op het matje geroepen: “je liegt” zei mijn vader toen ik het ontkende.
Dit hele gebeuren heeft een enorme impact op mijn leven gehad, het werd alles bepalend. Ik voelde me zwart en had ook het gevoel dat iedereen dat zwarte stuk van me zag, als ze me alleen al maar aankeken.
Ik besloot vanaf dat moment te compenseren.. met heel veel licht. Altijd lief zijn, nooit iets fout doen. Had ik boete bij de bibliotheek en het werd niet opgemerkt dan maakte ik ze daar wel attent op.
Altijd in de zuiverheid blijven, werd mijn motto! Altijd eerlijk zijn, mijn missie… Ik kies voor het licht! altijd.
Een vriendin van me, daar ging het niet zo goed mee, ingestort, psychose/ depressie of iets van die aard… het voelde donker.. heel erg donker.. zwart, pikzwart.
Op een nacht een paar weken terug, voelde ik dat zwart, die zwaarte van haar en ging, zoals altijd in de strijd daartegen, want hee… ik koos voor het licht. Maar hoe meer ik streed, hoe erger het werd. Ik voelde me bezet, overgenomen. Ik voelde het zwarte. Ik was er bang voor, vond het eng, spannend en voelde zoveel afweer. Pas toen ik het besef binnen liet dat zij mij is en ik haar… en dat we één zijn, kwam er rust in mijn lijf. Kon ik in de overgave en ben ik gaan overgeven ( letterlijke overgave) ging ik loslaten. en de volgende ochtend was ik er doorheen, was het weer over en al voelde ik me nog fragiel en teer..ik voelde me ook super sterk en krachtig, want ik realiseerde me dat hoe zwart het zwart ook is, ik kan er altijd uitkomen en weer kiezen voor het licht.
Vandaag werkte ik met een klant op ditzelfde thema. Zij projecteerde het zwart ook op iemand, en stapte er steeds uit om haar eigen zwart maar niet te hoeven voelen. Maar denken aan het licht, was minstens zo eng. We deden een opstelling met 3 blaadjes: een zwarte, een gekleurde en een witte. We legden de gekleurde in het midden, de zwarte er achter en de witte ervoor.
Ze stapte terug in haar zwarte stuk, veel oude gedachtes, overtuigingen kwamen naar boven, pesterijen, mishandelingen, angsten… het was moeilijk om het toe te laten en te mogen doorvoelen, maar wat gaf het een inzicht en een groei.
Het besef dat ze dit ook zelf is… dat het een deel van haar is, was eng, maar gaf ook veel verandering. Het witte blaadje was minstens zo eng als het zwarte. Zijn we niet vaak banger voor ons licht dan voor ons donker? Zij koppelde haar licht en haar donker aan anderen. ze kon het licht en het donker in zichzelf alleen voelen als het gekoppeld was aan de ander, maar dat loslaten en beseffen dat jij die ander ook bent, dat ze een spiegel zijn.
Wat een inzicht en wat een groei gaf deze sessie. Een nieuwe basis, Yin en Yang. een eenheid tussen wit en zwart. Wat mooi om van daaruit weer verder te mogen bouwen. en grappig detail, ze had vandaag zwart witte kleding aan :-).