De zon breekt door

Moe
Wat een fijne sessie had ik vanmiddag met een lief vriendinnetje.
Ze was heel moe, had de laatste tijd harder gewerkt dan haar lichaam aan kon, en maar doorzetten.
En er kwamen vorige week oude overtuigingen naar boven, die haar best van slag hadden gebracht.
En dus had ze een afspraak gemaakt met mij. Om naar haar innerlijke kind te kijken en de reden waarom die oude overtuigingen naar boven kwamen. Die oude overtuigingen waren een donkere wolk in haar leven, al kwamen ze heus niet elke dag naar boven.

Pesten
Vroeger als kind was ze veel gepest, voelde ze zich waardeloos, had ze het gevoel toch geen waarde te hebben als vriendin, wilde ze graag verbinding maar liet dat eigenlijk niet meer toe.
En het gevoel dat ze toch weer in de steek gelaten zou worden. We keken naar haar innerlijke kind.

Je hebt er twee, een mannelijk en een vrouwelijk kinddeel. De jongen is je jonge daadkracht en het meisje het jonge voelen. Bij dat pesten was ze redelijk passief geworden maar wel heel emotioneel.
Haar jonge daadkracht was monddood gemaakt vroeger en hield zich stil en was vooral in de slachtofferrol gekropen. En het jonge meisje was op de plaats van de jongen gaan staan en daardoor had ze het pesten ondergaan en voelde het wel heel extreem. Het pesten was een wolk, een hele donkere wolk die haar hele leven toch met haar meedreef.

Volwassen
In haar volwassen leven was de innerlijke man (volwassen geworden jongen) nog steeds erg in de slachtofferrol en de innerlijke vrouw was zo sterk en zo groot, dat er weinig balans was tussen die twee en was het moeilijk om de liefde tussen die twee te laten stromen, maar het is uiteindelijk wel gelukt.

Moeder
Al die tijd was ze wel erg moe, ze vertelde dat ze echt teveel van haar lijf vraagt, dat ze last heeft van lichamelijke ongemakken en die extreme moeheid, haar lijf vraagt eigenlijk om meer aandacht, meer vrije tijd, en acceptatie en wil gehoord worden.

Haar moeder voelt zich ook al een tijdje niet zo fijn. Alsof er een donkere wolk voor de zon was geschoven. Terwijl ze vroeger altijd het zonnetje in huis was. Het was heel bijzonder en best emotioneel om te beseffen dat haar moeder nu steeds over vroeger praat, veel met het verleden bezig is en zij steeds haar best doet, om haar moeder naar het NU te halen, haar het NU te laten accepteren en eigenlijk voorbij gaat aan dat verleden. Alsof de wolk genegeerd werd en ze krampachtig haar best deed om de zon te voelen en te laten schijnen, wat ontzettend vermoeiend was.

De Zon
Wat er toen gebeurde met haar gezicht, was een film waard. Ze vertelde hoe zonnig haar moeder vroeger was, dat ze zonder zeuren liedjes zong en verhaaltjes vertelde terwijl ze haar overal heen reed met de auto, onvermoeibaar, vrolijk en zonnig, mijn steun en toeverlaat, zei ze, ook als ik gepest werd. En terwijl ze dat vertelde brak die zon door het donker heen. Straalde haar gezicht. Juist de erkenning van het gevoel van vroeger, het mogen kijken naar de oude stukken, de oude overtuigingen en zich te realiseren dat die zon heel fel schijnt achter de donkere wolk en juist door zich te verbinden met de zon, achter de wolk, kon de wolk van donkergrijs wit worden en daarna brak het open en scheen de zon volop. En dat was zoo mooi om te zien gebeuren op haar gezicht.

En realiseerden we ons dat het voor haar moeder wellicht ook belangrijk was om de mooie herinneringen van vroeger weer op te halen, waardoor de zon weer door het donker heen kan breken.
En mijn vriendin, besefte zelf ook dat als zij haar lichaam de rust, de erkenning en de acceptatie geeft die het nodig heeft, zoals ze dat vroeger ook meer deed, dat dan de zon weer door kan breken en ze nog groter kan groeien dan ze nu al doet!
Het gaat allemaal om de balans brengen in rust en activiteit.

Magie
En toen ze haar innerlijke vader (haar denken) en haar innerlijke moeder (haar fysieke lichaam) verbond en de liefde volop stroomde, toen voelde ze wat een fantastisch gevoel het geeft als je DENKEN en je ZIJN/je fysieke lichaam gaan samenwerken. Dan wordt het echt magisch, zei ze!