Mes in mijn rug
Soms gebeuren er onverwachtse dingen die je raken, diep raken. Dat had ik ook afgelopen week. Ik las op Social Media dat 1 van mijn spiegelcoaches zelf een spiegelcoachopleiding ging opzetten. Je snapt, dat lezen, terwijl je heel veel voor iemand hebt gedaan, voelde als een mes in mijn rug die ook nog omgedraaid werd. Ik was razend, nu ben ik vrijwel nooit boos, laat staan razend, razernij (oftewel machteloze woede) was mij vreemd. Maar ik had geleerd dat iedereen dat heeft, verstopt in depots in je lichaam. Nou ik heb het gemerkt, die depots gingen open en alles mocht gevoeld.
HET JONGE KIND
Ik voelde me gepakt, belazerd, onveilig, onbeschermd… oftewel ik schoot in mijn jonge kindsdeel. Dat deel heeft veiligheid en bescherming nodig. Ik kon dat gelukkig mezelf geven op dat moment en daardoor zakte de ergste woede, de machteloosheid weg. Ik mailde een juriste die ik ken en kon mijn probleem bij haar voorleggen. Is er iets wat ik kan doen om dit in de toekomst te voorkomen? Om mijn onbevangen kind, (mijn gedachtengoed/ mijn opleiding) te beschermen? Ik kreeg fijne tips waar ik mee aan de slag mag.
DE PUBER
Vervolgens kwam de boze puber naar boven, ik wilde haar uit al mijn groepen blokken, ontvrienden, ik voelde me zo enorm gekwetst en afgewezen. De diepe liefde die ik altijd voor haar voelde had een knauw gekregen en ook het respect daalde, waarom had ze me hier niet over benaderd? Maar ook hier kon ik mijn innerlijke boze opstandige puber troosten en geruststellen en doorvoelen vanuit welke positie die ander dit zo gedaan had. Ik dacht terug aan het moment dat ikzelf startte met mijn bedrijf en met het spiegelen en ik dat geleerde ook verder de wereld in wilde zetten.
Mijn eigen leraar
Ik wist nog hoe enorm ik er tegenop zag mijn leraar toestemming te vragen zijn visualisaties te mogen gebruiken en hem in kennis te stellen van mijn plannen. Hij vond het oké, mits ik hem zou noemen en ondanks dat ik in die 14 jaar alles totaal anders doe dan hij het me geleerd heeft, en ik een totaal eigen en unieke methodiek heb ontwikkeld inmiddels, noem ik hem bij elke training, verwijs ik in elke online training naar hem en zijn bedrijf. Wellicht niet meer nodig, maar wel zo netjes. Ik wil dat het spiegelen de wereld in gaat, dat iedereen erover leert en dat kan ik ook niet alleen, daarom ben ik de opleiding tenslotte ook gestart.
DE JONG VOLWASSENE
In mijn machteloze boosheid appte ik een groepje vriendinnen en deelde mijn frustraties. Ik zocht erkenning, wilde gezien en gehoord worden, hier zat ik vol in de positie van de jongvolwassene. Natuurlijk kreeg ik volop steun en werd ik gezien en gehoord in mijn gevoel, waardoor de jong volwassene vervuld raakte en ik kon shiften naar de volwassene. Maar ik mocht bovenal mezelf zien, mijn waarde zien en erkennen en beseffen dat ik hierin nog meer de verantwoordelijkheid mocht pakken in mijn bedrijf en er nog meer mee naar buiten mag treden. Nog meer mezelf mag zien, mezelf mag erkennen.
VOLWASSEN VERANTWOORDELIJKHEID NEMEN
En vanuit die volwassene en vanuit de spiegelcoach in mij, ging ik meteen in een zelfonderzoek. “Wat raakt me nu het meeste?” Waar zit de pijn? En ik realiseerde me dat het het stukje “spiegelcoachopleiding“ was wat me triggerde, was het een training geweest voor haar werk of klanten, super gaaf! Daar leid ik ze ook voor op! En het spiegelen mag groots worden en dat kan ik niet alleen, daarom stuurde ik ook met regelmaat klanten naar haar door, als ik voel dat ze beter bij haar passen. En het was ook het stuk van er niet in gekend zijn, het achter je rug om en er dan via Social Media achter komen. Ik doorvoelde en kon het transformeren. Dat wil niet zeggen dat ik het oké vind, maar ik heb mijn eigen stukken hierin aangekeken en mag mijn verantwoordelijkheid nog meer pakken, ik mag vanuit de volwassene mijn gedachtengoed, “mijn baby” nog beter beschermen en er niet zomaar vanuit gaan dat dat veilig is.
Doorvoel je eigen pijn
Mooi om zo je eigen pijn en boosheid na doorvoelen te kunnen analyseren. En na een fijn gesprek met de juriste weet ik ook wat me te doen staat. Kan ik voelen dat dit moest gebeuren om nu vanuit een nieuwe positie in mijn bedrijf te staan, ook voor de nieuwe onderdelen als spiegelen in het onderwijs en het spiegelen in de zorg. Ik zei van de week gekscherend toen ik mijn krullen eraf had laten knippen en een nieuwe bril uit koos: Ik ben klaar voor The New ME, nou dat heb ik geweten, ik moest nog even door een innerlijk opruim proces heen, maar nu… nu ben ik er klaar voor! En dan kan ik dit alles ook weer als een cadeautje zien.
