Ik lig heerlijk in mijn hangmatje en denk terug aan deze middag. Ik voel me blij en tevreden. Wat een fijne sessie! Een hele mooie gevoelige jonge man stond er om 1 uur voor mijn deur.
Ik ga proberen zijn verhaal recht te doen en er een blog van te schrijven. Liggend in mijn hangmatje met een heerlijk ontspannend muziekje op mijn oren.
“Wat kan ik voor je doen?” vroeg ik aan hem, net zoals ik altijd vraag aan het begin van elke sessie. “Tja”, zei hij, “ik ben destructief, maak alles kapot en ben verslavingsgevoelig, gebruik al lange tijd allerlei verdovende middelen. Ik ben ervoor in een kliniek geweest, maar ik hield me niet aan de mede door mij opgestelde regels. Ze zeiden daar dat mijn motivatie niet afdoende is, maar ik wil nu weleens weten waar het vandaan komt, wat ligt eraan ten grondslag.”
Hij is helemaal blanco naar me toe gekomen. Ik leg hem uit wat het spiegelen in houdt en dat de wereld om hem heen de afspiegeling is van de wereld in hem. Ik vraag hem hoe zijn band met zijn moeder is. “Goed” zegt hij, “maar ze heeft wel moeite me los te laten. Beetje claimerig. En laatst ging ze naast me op de bank zitten en deed haar arm om me heen, poeh, ik kon dat echt niet handelen, wilde het liefst wegvluchten en haar wegduwen”.
Ik legde hem uit, dat zijn moeder de spiegel is van zijn fysieke lichaam en de aardebinding. Als dat te dichtbij komt, wil je het liefst wegvluchten. Je lijf wil wel graag innig contact, maar jij vlucht het liefste weg. (oa in verdovende middelen en destructief gedrag)
We legden de ik neer en de vader en moeder. Hij legde de moeder links naast hem en zijn vader rechts voor hem.
Mijn verklaring daarbij: zijn ZIJN/zijn lichaam staat naast hem, voelt niet als steun onder/ achter hem. Hij wiebelde heel erg in zijn eigen energie. Onzeker, instabiel. We vulden aan maar het bleef niet fijn. Tot ik de moeder achter hem legde en hij meteen als een huis stond.
Zijn vader recht voor hem leggend leverde nog meer stabiliteit en rust op. Toen hij op zijn vader stond voelde dat zo krachtig en zoveel rust. Ik vertelde hem dat zijn vader, zijn denken, de verbinding met het spirituele heel goed en stabiel voelt. Daar voelde geen probleem. Het probleem zat in de moederlijn.
Ik vroeg hem hoe de relatie tussen zijn moeder en haar moeder (zijn oma) was en hij vertelde dat die op het laatst wel goed was, maar verder moeizaam, oma had last van manisch depressiviteit en heel veel dwang. Moeder had daardoor een gebrek aan steun gehad, maar ook van vrijheid, omdat alles volgens de regels van oma, haar wil was wet, tot aan haar dood aan toe.
We vulden oma aan en moeder, eerst kon hij moeder niet goed voelen. En toen ook nog overgrootmoeder, die voelde heel krachtig maar zeker niet liefdevol, zij mocht zich meer openstellen en verzachten en de verbinding aangaan. Heel bijzonder om overgrootmoeder toen opeens een veel grotere plaats te voelen innemen. Allemaal wilden ze graag goed zijn zoals ze zijn/ waren. Toen mocht hij nog een stap verder in de vrouwenlijn en kwam hij op moeder aarde. Waar ik doorgaans ervaar bij cliënten dat ze daar vrede en stabiliteit ervaren, werd hier moeder aarde als drijfzand getypeerd. Het kostte heel veel moeite en gaf ook emotie om moeder aarde te voelen en toe te laten in zichzelf. Hij zag steeds een vulkaan voor zich die uitbarstte.
Nog een stap verder lag het blaadje van de ziel, ik vertelde heb, stel je voor dat je het kolkende lava voelt, dat het klopt zoals je harteklop. Kaboem, kaboem, kaboem.. En die harteklop dat voel je in het midden van moeder aarde.
Hij had die lava al zien stromen, dus dat kostte geen moeite, maar die kracht was zoo groot, zo immens, dat het gewoon bijna niet te doen was, wat een power! Die kolkende lava wilde stromen, wilde de aarde vullen en overstromen en de oude overtuigingen laten verbranden en de aarde weer vruchtbaar maken.
En wat was dat bijzonder om te zien gebeuren. Eigenlijk was dit het moment van opnieuw voor het leven kiezen, je leven weer bezieling geven, je leven weer aarden en vuur geven. Jezelf weer vullen met de ziel, zodat er geen verdovende middelen nodig zijn om jezelf te vullen, om weg te kunnen vluchten van de innerlijke leegte.
Alle delen werden hiermee gevuld en weer verbonden en wat een verschil om te voelen, hoe anders dan aan het begin van de sessie, zeker toen er ook nog verbinding was gemaakt met de vader. Wat een stevige basis nu, al voelde het ook nog wel heel onwennig en nieuw.
Omdat bij overgrootmoeder ook die kracht gevoeld werd, maar zonder verbinding met anderen, dus een beetje als een eilandje, hebben we de innerlijke man en vrouw: het voelen en doen ook nog gedaan. De man en vrouw lagen omgedraaid, dat wil zeggen: emoties worden heftig ervaren, snel je aangevallen voelen en dan heftig reageren en verder komt er weinig uit je handen… klopte precies!
Er werd bij de innerlijke man een hele sterke man gevoeld, maar wel een die keer op keer weer hard tegen een glazen deur aanloopt. Hij kwam niet verder.
En bij de innerlijke vrouw een hele vrouwelijke, vrolijke dansende jonge vrouw die rondjes huppelt en ook al voelde dat wel heel lekker, dat spelende genietende leventje, ook zij kwam niet verder.
Maar waar bij de man een belemmering was in verder gaan, was bij de vrouw een gebrek aan verantwoordelijkheid nemen. Toen we dat aanvulden, samen met wel het plezier wat behouden mocht blijven en we de deur openden bij de innerlijke man, toen was er een hele stabiele basis om het leven mee te vervolgen. Een nieuwe start!
En ik… ik ga lekker weer even in de rust, nagenieten van deze bijzondere sessie.