Ik zou het wel uit willen schreeuwen…
Wat een waanzinnig mooie dag heb ik vandaag gehad.

Ik had voor het eerst in mijn carrière een consult met een moeder (collega spiegelcoach) met haar baby. Ze vertelde dat haar baby steeds ging huilen en schreeuwen bij haar man en dat ze ook veel spuugde. Vandaag doken we er samen in. Toen ze op het blaadje van haar man ging staan, werd de baby erg onrustig en toen we de diepere spiegels deden, ging ze echt krijsen.

We voelden beide dat haar man als kind zich niet mocht laten horen, zijn gevoel niet mocht uiten, zich niet gezien en gehoord voelde, stil moest zijn, maar vanbinnen schreeuwde hij en dat deed zij voor hem. Terwijl de moeder met het kind in haar armen op de blaadjes van de diepere spiegels stond krijste de baby, ze huilde…

Ze schreeuwde het verdriet en de boosheid van haar vader als baby uit. Wat was het bijzonder om te voelen dat er een enorme rust en een berg liefde omheen was om de moeder te steunen dit stukje door te maken. Want eerlijk is eerlijk, het was niet makkelijk om haar kind zo overstuur te zien, maar we voelde allebei dat ze dit wilde doen voor haar vader, dat het moest gebeuren en dat ze werd omringd door enorm veel liefde. Toen ze met het krijsende kind van het blaadje afstapte, toen het genoeg voelde, en ze op haar eigen blaadje stapje, was het huilen echt meteen over, werd ze stil. In een oogwenk. Wat het meest bijzondere was, was dat we beiden voelden dat de baby hierdoor helemaal in haar lijf was gezakt, ze straalde zo’n enorme rust en vrede uit.

En toen ze even later dronk bij haar moeder, voelde dat ook heel relaxed en rustig, helemaal vanuit haar ZIJN. Zo bijzonder. Ook later toen we de diepere spiegels van de innerlijke vrouw deden, en de baby lag te slapen gaf ze feilloos met haar lichaamstaal aan of het goed was of nog aanvulling nodig had. Door gebalde vuistjes te hebben of een open hand. Even haar oogjes open te doen of juist door een diepe zucht aan te geven dat het goed was.

We hebben hard gewerkt met z’n drieën. Wat een supergave ervaring. Ik voel me intens dankbaar dat ik dit mocht doen vandaag. Wat is dat spiegelen toch waanzinnig mooi en wat kunnen we veel helen. En wat zijn baby’s een fantastische spiegels, wat een inzichten heeft zij vandaag alleen al gegeven, door lichaamstaal, door haar huilen, door het spugen, door haar ZIJN.

Onze missie is alleen nog maar duidelijker geworden, dit moet gewoon groter de wereld in, wat zouden er veel baby’s mee geholpen zijn als moeders, hulpverleners en verzorgenden hiervan op de hoogte zouden zijn.

Kom maar op, we zijn er klaar voor om dit van de daken te schreeuwen, dit mag de hele wereld weten…